Koruyucu hekimliğin geleceği, Leroy Hood’un beyninin sağlığının devam etmesine bağlı olabilir. Onlarca yıllık kariyerinde, insan vücudunun moleküler seviyedeki işleyişini çözmede ve olası erken hastalık göstergelerini ortaya çıkarmada çok önemli adımlar attı. Bana, amacın kronik hastalıkları erken teşhis etmek olduğunu söyledi – insanlar semptom geliştirmeden önce. “Kanser veya şeker hastası olmak zorunda olmadığınızı veya kalp hastalığınız olmadığını varsayalım” dedi.

Amacı, Elizabeth Holmes’un hastalığı tahmin etme ve önleme konusunda verdiği söze çok benziyor. Şirketi çökmeden ve dolandırıcılıktan hüküm giymeden önce bu büyük iddiaların yanına bile yaklaşamadı. 30 Mayıs’ta hapishaneye rapor vermesi planlanıyor.

Yatırımcılara verdiği gerçekçi olmayan vaatlere karşı bir yarış içindeyken, Hood çok farklı bir yarış içindedir – kendi yaşlanmasına ve genetik yatkınlıklarına karşı. Gelişmesine yardım ettiği teknoloji sayesinde, APOE4 adlı bir genetik varyant taşıdığını biliyor ve bu da kendisini, nüfusun yaklaşık dörtte biri ile birlikte geç başlangıçlı Alzheimer Hastalığı geliştirme riskiyle karşı karşıya bırakıyor. Ve onun için geç oldu. 84 yaşında. Başladığı işi bitirmek için yaklaşık sekiz yıla daha ihtiyacı olduğunu söylüyor.

Onun tarafında akıllı bir plan ve disiplin var. Her gün doğru besleniyor, bir dizi beyin egzersizi yapıyor ve 150 şınav ve 100 mekik çekiyor. (Fiziksel egzersizin bunamaya karşı koruyucu olduğuna dair kanıtlar var.)

Sağlık uzmanları uzun zamandır tıbbi testlerin geleceğin Noel hayaleti gibi çalışmasını ve yollarınızı değiştirmezseniz ortaya çıkacak senaryoları ortaya çıkarmasını istiyorlardı. Holmes’un gösterişli vaatleri genellikle tam da bu tür bir tablo çizmeye dayanırdı. Ancak bir tüketici olarak, bir testin ve önleyici tedavinin hayatınızı kurtarıp kurtarmadığını veya testin saçma olup olmadığını bilmek imkansız olabilir. Hood, sağlığı, veriler ve titiz araştırmalarla desteklenen sağlam bir bilimsel temele oturtmak istiyor.

Sistem biyolojisi denen bir alanın kurucularından biri olarak, bunu yapacak geçmişi olan varsa Hood’un da vardır. İnsan vücudunun en dağınık, en öngörülemeyen ve karmaşık yönlerine katı standartlar uygular.

Holmes’un vaatleriyle benzerliğine dikkat çektiğimde, kabul etti. “Son derece ikna edici olan bu hikayeyi o dokudu,” dedi. “Bence hayal ettiğinden çok daha zor, ama olacak.”

Tahmine dayalı sağlığı güvenilir ve bilimsel hale getirmek, yalnızca genomla ilgili değil, epigenom, proteom, mikrobiyom (ve diğer birkaç -om) hakkında tonlarca veri gerektirecektir. Ayrıca, bunların hepsinin birbirini etkilediği karmaşık yolların daha iyi anlaşılmasını gerektirecektir. Bu, Hood’un sistem biyolojisi alanını ele alması için şekillendirdiği bir şeydi – genlerin diğer genlerden nasıl etkilendiğini ve bu gen sistemlerinin çevresel faktörler ve mikrobiyom da dahil olmak üzere diğer sistemlerle uyum içinde çalışma biçimini anlamlandırmak – o simbiyotik hayvanat bahçesi vücudunuzda yaşayan bakteriler.

Şimdiye kadar öğrendiklerini geçen ay yayınlanan bir kitapta ortaya koydu – Araştırma işbirlikçisi Nathan Price ile birlikte yazılan The Age of Scientific Wellness. Price şu anda, kişiselleştirilmiş sağlık rehberliği sunmak için mikrobiyom bileşimi ve diğer biyolojik verileri kullanan Thorne HalthTech adlı bir şirkette baş bilim görevlisidir.

Yazarlar, Pioneer 100 olarak adlandırılan 108 gönüllüden akla gelebilecek hemen hemen her türlü testten öğrendiklerini anlatıyorlar. Ardından, Arivale adlı bir şirket aracılığıyla, biyolojik yaşları hakkında tahminler alan ve kronolojik yaşlarına göre geri döndürmek için kişiselleştirilmiş planlar alan 5.000 müşteriden benzer veriler topladılar. Ortalama olarak, kadınların 1,5 yıl ve erkeklerin 0,8 yıl geri kazandığını yazdılar. Şirket 2019’da finansal nedenlerle kapandı, ancak bir navigasyon uygulaması gibi her müşteri veri ve tahmin gücü ekledi. Bilimsel misyon ileri sürüldü.

Kitap, Hood ve ailesinin APOE4 geninden nasıl etkilendiğini öğrendiğim yer. Karısı da aynı genetik varyanta sahipti ve Alzheimer’dan öldü. 67 yaşına geldiğinde, semptomları sıradan unutkanlığa atfedilebilecek olanın ötesine geçmişti.

Hood ve karısının her biri yüksek riskli geni taşıyordu. Kızları hastalığı miras almadı, ancak oğulları aldı ve 60’lı yaşlarının ortalarında ona hastalığı geliştirme şansı% 60 ila% 70 verdi. Hood, egzersizin riski azalttığı biliniyor ve oğlunun bir ultramaratoncu olduğunu söyledi. Onun genetik profiline sahip insanların yaklaşık %30’u bunama hastalığına yakalanmıyor ve o kolayca onlardan biri olabilir. Ve belki de bilimsel sağlık, riski azaltmanın başka yollarını bulacaktır.

Genler kader değildir. Bilim adamları, genleri onların basit anlayışlarına meydan okuyan insanlara şaşırmaya devam ediyor. Genleri belirli bir hastalığa yakalanmaları gerektiğini gösteren bazı insanlar iyidir ve iyi olması gerekenler hastalanır. Hood, karmaşıklığına rağmen insan sağlığının şu anda olduğundan çok daha öngörülebilir ve kontrol edilebilir olabileceğine inanıyor. Aşırı yüklü bir tıp sektörünün getirisi çok büyük olabilir.

Hood’un hikayesi, yalnızca daha doğru tıbbi testler geliştirmenin değil, aynı zamanda sonuçların yorumlanması hakkında daha fazla şey öğrenmenin gerekliliğini vurguluyor – Elizabeth Holmes’un her zaman gözünden kaçmış gibi görünen bir nüans. Bir APOE4 geninin doğru ama basit, beceriksiz bir yorumu bazı insanları mahvedebilir. Hood’un 84 yaşında neden güçlendiğini kimse bilmiyor – bu ister hafifletici bir gen, ister davranışı – diyeti, beyin egzersizleri ve şınavları. Ama yolunu bulursa, hepimiz öğreneceğiz.

Bu hikaye, metinde herhangi bir değişiklik yapılmadan bir haber ajansı beslemesinden yayınlandı. Sadece başlık değiştirildi.