Açık erişimli BMJ Open dergisinde çevrimiçi olarak yayınlanan bir araştırmaya göre, yaygın kulak, burun ve boğaz (KBB) bozuklukları olan küçük çocuklar, yüksek otizm riski altında olabilir veya yüksek düzeyde saptanabilir otistik semptomlara sahip olabilir. Araştırmacılar, KBB hastalıklarının erken teşhisi ve tedavisinin bu çocukların yaşam kalitelerini artırabileceğini ve potansiyel olarak otizmin bazı kökenlerine ışık tutmaya yardımcı olabileceğini söylüyor.
Araştırmacılar, otizmin nedenlerinin genetik, çevresel ve biyolojik faktörlerin etkileşimini içermesi muhtemeldir ve her otistik özelliğin kökenleri de farklı olabilir, araştırmacılara dikkat edin.
Önceki araştırmalar, kulak enfeksiyonları, ‘tutkal kulak’ ve uykuda solunum bozukluğu gibi KBB koşullarının otizmin gelişiminde rol oynayabileceğini düşündürmektedir. Ancak bu kanıtların çoğu, bu bulguları önyargılı hale getirmiş olabilecek sağlık kayıtlarına dayanıyor, çünkü otizm şüphesi olan çocukların ebeveynleri, diğer ebeveynlere göre çocukları için tıbbi yardım aramaya daha yatkın olabilir, araştırmacıları açıklıyor.
Bunu önlemek için araştırmacılar, Avon’un Ebeveynler ve Çocuklar Uzun Süreli Çalışması (ALSPAC) olarak da bilinen 90’ların Çocukları adlı uzun süreli çalışmasından katılımcılar üzerinde çalıştı. Bu, doğumdan bu yana 14.000’den fazla çocuğun ve 1990’ların başından itibaren ebeveynlerinin sağlığını takip etti.
Mevcut çalışma, ilk 4 yıl boyunca yakından izlenen 10.000’den fazla küçük çocuğa ilişkin kapsamlı verilere dayanmaktadır.
Anneleri, çocukları 18, 30 ve 42 aylıkken kulak, burun ve boğaz ile ilgili 9 farklı belirti ve semptomun yanı sıra işitme problemlerini kaydetmek için tasarlanmış 3 anket doldurdu.
Ayrıca çocukları 3’ün biraz üzerinde, yaklaşık 6 ve 9 yaşındayken 3 anket doldurdular. Bunlar, otizmin karakteristik özellikleri olan konuşma tutarlılığını, sosyal ve iletişim sorunlarını, tekrarlayan ve anormal davranışları ve sosyalliği saptamak için tasarlanmıştır. Otizm teşhisi, diğer kaynakların yanı sıra eğitim kayıtları ve ebeveyn geri bildirimlerinden doğrulandı.
Potansiyel olarak etkili 10 ‘çevresel’ faktör için düzeltmeler yapıldı: erken veya geç doğum; seks; annenin canlı veya ölü doğumla sonuçlanan önceki gebeliklerinin sayısı; Emzirme; doğum sonrası depresyon; annenin eğitim başarıları; annenin hamileliğin 18. haftasında sigara içmesi; annenin kendi aracına olan inancı; çocuğun 15 aylıkken çevresel tütün dumanına maruz kalması; çocuğun 30 aylıkken bir kreşe/diğer kreşe devam etmesi.
Toplamda 177 çocuğa olası otizm teşhisi kondu: 139 erkek ve 38 kız. Otizm özelliklerine sahip olanlar, örneklemin özellik puanları en yüksek olan %10’u olarak tanımlandı.
Ağızdan nefes alma, horlama, kulak çekme veya dürtme, kızarık ve ağrılı kulaklar, soğuk algınlığı sırasında daha kötü işitme ve nadiren dinleme ile ilgili erken kanıtlar, daha yaygın olarak 4 otizm özelliğinin her birindeki yüksek puanlarla ve teşhisi ile ilişkilendirildi. otizm.
Kulaklardan irin veya yapışkan akıntı da otizm ve zayıf tutarlı konuşma ile ilişkilendirildi.
Test edilen farklı yaşlar arasında, özellikle çocuk 30 ve 42 aylıkken güçlü çağrışımlar gözlemlendi. 30 aylıkken otistik özelliklerde yüksek puan alan çocukların KBB belirtileri daha fazlaydı. Otizmin kendisi, uyku apnesi semptomları (uyku sırasında kesintiye uğrayan solunum) dışındaki tüm belirtilerle önemli ölçüde ilişkiliydi.
10 çevresel özelliği çarpanlara ayırmak, sonuçlarda çok az fark yarattı. Örneğin, kulak akıntısı olan çocukların otizm olma olasılığı 3 kattan fazlayken, soğuk algınlığı sırasında işitme bozukluğu olan çocukların olma olasılığı iki kattan fazladır. Ve yakındaki gürültüye tepki vermeyen çocukların bu yaşta otizm olma olasılığı 6 kattan fazlaydı.
Ancak araştırmacılar şuna dikkat çekiyor: ** “Bu KBB belirtileri ve semptomları çocuklukta çok yaygındır ve bunları yaşayan çocukların çoğuna otizm teşhisi konmaz. Örneğin, bu yaşta horlayan yaklaşık 1700 çocuktan oluşan grup 30 ay, çoğuna (1660) daha sonra otizm teşhisi konmadı.”
Araştırmacılar, herhangi bir uzun süreli çalışmada olduğu gibi, bazı çocukların daha sonra izlenmek üzere kaybedilmesi ve 90’ların Çocukları katılımcıları arasında etnik çeşitliliğin olmaması gibi bulguların daha geniş uygulanabilirliğini sınırlayan çeşitli sınırlamaları kabul ediyor.
Dahası, çocuklar otizm teşhisini belirlemek için tutarlı bir şekilde muayene edilmedi; bunun yerine, çeşitli farklı kaynakları kullanarak teşhis olasılığını değerlendirmek için bir strateji kullanıldı.
Ancak yine de buldukları çağrışımların “önemli olabileceği sonucuna varıyorlar çünkü (1) bu kulak ve solunum belirtileri artan otizm riskinin erken belirteçleri olabilir, (2) otizmin kökenlerini bildirebilir veya (3) öne çıkarabilirler. tedavi edilirse otizmli çocuklar için daha iyi bir yaşam kalitesine yol açabilecek birlikte ortaya çıkan koşullar.”
“Bu çalışma, aynı yaştaki tipik bir popülasyonla karşılaştırıldığında, erken kulak ve üst solunum semptomlarının, daha sonra otizm teşhisi konan veya aşırı düzeyde otistik özelliklere sahip olanlarda daha yaygın olduğuna dair kanıtlara katkıda bulunuyor.”
Ancak uyarıyorlar: “Bu KBB koşullarının otistik özelliklerin gelişiminde nedensel bir rolü olup olmadığını veya ölçülmemiş bir faktörle ilişkili olup olmadığını belirlemek mümkün değildir.
“Örneğin, bir olasılık, otizmli bireylerde, kulağın yapısındaki ve/veya pozisyonundaki anatomik farklılıklar dahil olmak üzere, küçük fiziksel anomalilerin yaygınlığının artmasının bir sonucu olabilir; kulak morfolojisindeki bu tür farklılıklar, KBB hastalıkları riskini artırır. .”
Bu hikaye, metinde herhangi bir değişiklik yapılmadan bir haber ajansı beslemesinden yayınlandı. Sadece başlık değiştirildi.